cok uzun bir yolculugun hikayesi bu...
oylesine uzun ki, artik yolculugun bir yere varmak icin yailiyor olmasindan oteye gectigi...
ah, bu atesin ilk kez kalbimi yaktigi an, ah bir bilsen, nasil bir tutkuydu gitmek. "gitmek..." diye yazmistim, "ama bir yere varmak icin degil, sirf gitmek icin gitmek".
Mesafeler cok buyuktu o zaman, bildigim hic bir oykuyle kiyaslayamayacagim kadar, cunku bilmiyordum hedefi, son adresi, varilacak yeri bilmiyordum. belki de o yuzden varmak icin degil, sirf gitmek icindi gitmek. hatirladigim son siirde;
' gidiyorum
senden aldigim herseyi sana birakip,
sehrin tum sokaklariyla vedalasip
gidiyorum'
demistim ve ertesi gun eklemistim;
'gidiyorum desem de aldirma
ben yine sende kaliyorum'

bitmek bilmeyen bu yolculugun birkac farkli duraginda gormustum seni. gordugum her seferde adresi buldum sanmistim.

yol bitmedi hala, mesafeler binlerden buyuk, hasret dile getirince kalbimi yakacak kadar.

ama az once birsey oldu.
sanki cozuverdim bilmeceyi
sanki aciliverdi tum dugumler...
az once bir sey oldu
az once aynaya baktim, seni gordum.
az once aynaya baktim seni sevdim.

MK